Καλοήθη νεοπλάσματα ήπατος

Τα αιμαγγειώματα του ήπατος, γνωστά και ως σηραγγώδη αιμαγγειώματα, είναι οι συχνότεροι καλοήθεις όγκοι του ήπατος. Εμφανίζονται 4 με 6 φορές συχνότερα στις γυναίκες την 3η με 5η δεκαετία της ζωής. Συνήθως τα αιμαγγειώματα δεν προκαλούν συμπτώματα και ανευρίσκονται τυχαία σε κάποια απεικονιστική εξέταση της άνω κοιλίας. Σε περιπτώσεις που έχουν μεγάλο μέγεθος μπορεί να σχετίζονται με βύθιο κοιλιακό άλγος, δυσπεπτικά ενοχλήματα και ναυτία. Σε ελάχιστες περιπτώσεις έχουν περιγραφεί επιπλοκές των αιμαγγειωμάτων όπως αυτόματη ρήξη και κατανάλωση αιμοπεταλίων σε γιγαντιαία αιμαγγειώματα (σύνδρομο Kassabach-Merrit). Τα αιμαγγειώματα μπορεί να απεικονιστούν σε κάποιο υπερηχογράφημα ή αξονική τομογραφία άνω κοιλίας ως υπερηχογενή, καλά περιγεγραμμένα μορφώματα. Η οριστική διάγνωση τίθεται με μαγνητική τομογραφία άνω κοιλίας, όπου εμφανίζουν εμπλουτισμό από την περιφέρεια προς το κέντρο και υψηλό σήμα στις Τ2 ακολουθίες. Στις περισσότερες περιπτώσεις τα αιμαγγειώματα δεν χρειάζονται κάποια αντιμετώπιση, αφού δεν προκαλούν συμπτώματα και παραμένουν αμετάβλητα. Ενδείξεις για χειρουργική αντιμετώπιση είναι η αύξηση του μεγέθους και η εμφάνιση συμπτωμάτων ή επιπλοκών. Τα αιμαγγειώματα μπορούν να αφαιρεθούν με εκπυρήνιση μόνο του όγκου ή με διενέργεια τυπικής ηπατεκτομής.

Τα ηπατικά αδενώματα είναι καλοήθη νεοπλάσματα που εμφανίζονται σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας και υπάρχει αυξημένη συσχέτιση με τη  χρόνια λήψη αντισυλληπτικών δισκίων. Ιστολογικά αποτελούνται μόνο από ομάδες ηπατοκυττάρων και συνήθως είναι μονήρεις όγκοι με ομαλό περίγραμμα  που περιβάλλονται από κάψα. Τα συμπτώματα των ηπατικών αδενωμάτων είναι ο κοιλιακός πόνος (75%) και η αιμορραγία έπειτα από ρήξη του όγκου, ενώ υπάρχει μικρή πιθανότητα κακοήθους εξαλλαγής. Στη διάγνωση της νόσου συμβάλλουν η αξονική και μαγνητική τομογραφία άνω κοιλίας. Η θεραπεία των ηπατικών αδενωμάτων περιλαμβάνει αρχικά διακοπή της λήψης αντισυλληπτικών δισκίων που συνοδεύεται από υποχώρηση των όγκων στις περισσότερες περιπτώσεις. Η χειρουργική εκτομή ενός ηπατικού αδενώματος έχει ένδειξη σε όγκους > 4 cm, σε όγκους που δεν υποχωρούν με τη διακοπή των αντισυλληπτικών, σε ασθενείς που θέλουν να κυοφορήσουν και σε ασθενείς με περισσότερα από ένα αδενώματα.

Η εστιακή οζώδης υπερπλασία είναι ένας καλοήθης όγκος που εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες και εντοπίζεται συνήθως στη  περιφέρεια του ήπατος. Ιστολογικά αποτελείται από ομάδες ηπατοκυττάρων και κύτταρα του Kupffer, δεν περιβάλλεται από κάψα ενώ το χαρακτηριστικό εύρημα είναι η ύπαρξη κεντρικής “αστεροειδούς“ ουλής. Στους περισσότερους ασθενείς η εστιακή οζώδης υπερπλασία του ήπατος δεν προκαλεί κανένα σύμπτωμα και δεν μεγαλώνει σε μέγεθος. Στη διάγνωση της νόσου βοηθάνε η αξονική και μαγνητική τομογραφία  άνω κοιλίας, που απεικονίζουν τον όγκο με την κεντρική ουλή. Η θεραπεία περιλαμβάνει συνήθως παρακολούθηση και συντηρητική αντιμετώπιση. Η χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται σε περιπτώσεις που υπάρχει διαγνωστική ασάφεια ή κοιλιακός πόνος σχετιζόμενος με τη νόσο. Διενεργείται τμηματική ηπατεκτομή με αφαίρεση του όγκου σε υγιή όρια.