Μη παρασιτικές κύστεις ήπατος

Οι απλές κύστεις ήπατος εμφανίζονται περίπου στο 1-5 % του πληθυσμού και είναι  οι συχνότερες καλοήθεις βλάβες στο  ήπαρ. Είναι συγγενείς, σχηματίζονται από αποφραγμένους χοληφόρους πόρους και περιέχουν διαυγές υγρό, χωρίς πρόσμιξη με χολή.

Η διάγνωση των απλών κύστεων ήπατος τις περισσότερες φορές είναι τυχαία, σε κάποια απεικονιστική εξέταση (υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία άνω κοιλίας). Οι απλές κύστεις συνήθως είναι μικρές,  μονόχωρες, με ομαλό τοίχωμα και λίγες (˂5). Συχνά ανευρίσκονται τυχαία κατά τη διάρκεια μιας λαπαροσκοπικής επέμβασης π.χ. λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή.

Οι απλές κύστεις ήπατος συνήθως είναι ασυμπτωματικές. Μόνο όταν μεγαλώσουν αρκετά μπορεί να προκαλέσουν ήπιο άλγος στην άνω κοιλία, μετεωρισμό (φούσκωμα) κοιλιάς και ήπια δυσπεπτικά ενοχλήματα. Σε περίπτωση ρήξης της κύστης ο ασθενής μπορεί να έχει κλινική εικόνα οξείας χειρουργικής κοιλίας.

Η θεραπεία της νόσου είναι τις περισσότερες φορές συντηρητική, με απλή απεικονιστική παρακολούθηση. Σε κύστεις που έχουν μεγάλο μέγεθος (>5 cm) ή που προκαλούν έντονα συμπτώματα προτείνεται η χειρουργική αντιμετώπιση με λαπαροσκοπική αφαίρεση του μεγαλύτερου τμήματος του τοιχώματός τους (unroofing) και αναρρόφηση του υγρού που περιέχουν.

Σε ασθενείς με πολυκυστική νόσο του ήπατος (κληρονομική αυτοσωμικά επικρατής νόσος) υπάρχουν εκ γενετής πάρα πολλές διάσπαρτες κύστεις ήπατος. Η νόσος μπορεί να συνδυάζεται με πολυκυστική νόσο νεφρών. Οι πολλαπλές ηπατικές κύστεις μπορεί να προκαλούν συμπτώματα όπως κοιλιακό άλγος και μετεωρισμός. Σπανιότερα ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει ηπατική ανεπάρκεια. Η αντιμετώπιση των ασθενών είναι αρχικά συντηρητική. Οι χειρουργικές μέθοδοι αντιμετώπισης περιλαμβάνουν κάποια τυπική ή άτυπη ηπατεκτομή και μεταμόσχευση ήπατος σε ασθενείς με ηπατική ανεπάρκεια.

Οι νεοπλασματικές κύστεις ήπατος είναι σπάνιες και εμφανίζονται συνήθως σε γυναίκες άνω των 40 ετών. Αποτελούνται από κυστικό και συμπαγές στοιχείο και επαλείφονται από επιθήλιο τύπου χοληφόρων πόρων που περιβάλλεται από ωοθηκικό στρώμα. Διακρίνονται σε καλοήθη κυσταδενώματα και κακοήθη κυσταδενοκαρκινώματα. Η διάγνωσή τους βασίζεται σε απεικονιστικές μεθόδους (υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία άνω κοιλίας). Η θεραπεία τους περιλαμβάνει τοπική αφαίρεση -εκπυρήνιση για τα κυσταδενώματα και τυπική ηπατεκτομή για τα κυσταδενοκαρκινώματα.