Καρκίνος πρωκτού
Ο καρκίνος του πρωκτού δεν είναι συχνός και αποτελεί περίπου το 2% των κακοηθειών του παχέος εντέρου. Ο πιο συχνός ιστολογικός τύπος είναι το καρκίνωμα από πλακώδη κύτταρα (squamοus cell carcinoma). Ομάδες αυξημένου κινδύνου είναι οι οροθετικοί για HIV και οι ασθενείς με εμμένοντα κονδυλώματα πρωκτού. Το καρκίνωμα του πρωκτού μπορεί να δώσει μεταστάσεις στους βουβωνικούς λεμφαδένες.
Ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει μια μάζα πέριξ ή εντός του πρωκτικού καναλιού που αναπτύσσεται αργά. Μπορεί να υπάρχει πόνος, αιμορραγία, αίσθημα δυσφορίας στον πρωκτό και διόγκωση των βουβωνικών λεμφαδένων. Ο Χειρουργός που θα εξετάσει τον ασθενή πρέπει να έχει αυξημένη υποψία για τη νόσο και να αναζητήσει παράγοντες κινδύνου από το ατομικό του ιστορικό.
Η διάγνωση του καρκίνου του πρωκτού γίνεται με λήψη ιστοτεμαχίου για βιοψία και ακολουθεί σταδιοποίηση της νόσου με τις κατάλληλες απεικονιστικές εξετάσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις και ιδιαίτερα όταν ο όγκος διηθεί τους σφιγκτήρες μύες του πρωκτού η θεραπεία ξεκινάει με συνδυασμένη χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία (πρωτόκολλο Nigro). Σε μεγάλο ποσοστό ασθενών το συγκεκριμένο πρωτόκολλο μπορεί να επιφέρει ίαση της νόσου.
Η χειρουργική θεραπεία της νόσου ακολουθεί την συνδυασμένη χημειο-ακτινοθεραπεία και περιλαμβάνει τοπική αφαίρεση του όγκου με ευρέα όρια εκτομής. Σε περίπτωση υποτροπής του όγκου ή αδυναμία διαφύλαξης του μηχανισμού εγκράτειας των σφιγκτήρων, προτείνεται στον ασθενή κοιλιοπερινεϊκή εκτομή του ορθού και του πρωκτού με μόνιμη τελική κολοστομία.
