Μεταστατικοί όγκοι ήπατος

Οι μεταστατικοί όγκοι  είναι η συχνότερη κατηγορία κακοήθων όγκων του ήπατος, πολύ συχνότεροι από το πρωτοπαθές ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα (HCC). Το ήπαρ μέσω της πυλαίας φλέβας δέχεται την φλεβική απορροή των οργάνων της κοιλιάς. Επομένως, οι πρωτοπαθείς όγκοι των οργάνων της κοιλιάς (π.χ. καρκίνος στομάχου, παχέος εντέρου, παγκρέατος), δίνουν συνηθέστερα αιματογενείς μεταστάσεις στο ήπαρ. Άλλα όργανα που σχετίζονται συχνά με κακοήθεις μεταστάσεις στο ήπαρ είναι οι μαστοί, οι πνεύμονες, οι νεφροί και οι ωοθήκες.

Συμπτώματα που σχετίζονται με μεταστατική νόσο του ήπατος είναι η ανορεξία, η απώλεια βάρους, ο ίκτερος, ο πόνος στην άνω κοιλία και ο πυρετός αγνώστου αιτιολογίας.

Η απεικονιστική διερεύνηση των μεταστατικών όγκων του ήπατος γίνεται με υπερηχογράφημα, αξονική τομογραφία ή μαγνητική τομογραφία άνω κοιλίας. Οι μεταστατικοί όγκοι στο ήπαρ μπορεί να είναι μονήρεις, αλλά συνηθέστερα είναι πολλαπλοί. Σε κάποιες περιπτώσεις ασθενών μπορεί να χρειαστεί να γίνει απεικονιστικά κατευθυνόμενη βιοψία από μια ύποπτη βλάβη του ήπατος για μεταστατικό όγκο. Τέλος η διενέργεια διεγχειρητικού υπερηχογραφήματος (IOUS) θεωρείται από τα πιο αξιόπιστα εργαλεία στη φαρέτρα του χειρουργού ήπατος.

Η θεραπεία των μεταστατικών όγκων του ήπατος εξαρτάται από το όργανο προέλευσης του πρωτοπαθούς καρκίνου και τον αριθμό των μεταστατικών εστιών. Οι ηπατικές μεταστάσεις από καρκίνο του παχέος εντέρου, ειδικά αν είναι μικρές σε μέγεθος  και λίγες (ολιγομεταστατική νόσος), θεωρούνται δυνητικά θεραπεύσιμες. Η αντιμετώπισή τους περιλαμβάνει συνδυασμό χειρουργικής αφαίρεσης ή τοπικής κατάλυσης-καταστροφής των όγκων  και συστηματικής χημειοθεραπείας. Άλλες μορφές θεραπείας είναι ο ενδαρτηριακός χημειοεμβολισμός (TACE) και η ανοσοθεραπεία.

Οι ηπατικές μεταστάσεις από νευροενδοκρινείς όγκους του γαστρεντερικού συστήματος (GEP NETs) έχουν ένδειξη για ογκομειωτικές χειρουργικές επεμβάσεις σε συνδυασμό με συστηματικές θεραπείες (χημειοθεραπεία, ορμονοθεραπεία, ανσοθεραπεία). Η μείωση του καρκινικού φορτίου σχετίζεται με σημαντική βελτίωση της ποιότητας ζωής αυτών των ασθενών σε συνδυασμό με καλύτερη πρόγνωση της νόσου.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια στροφή προς χειρουργική αντιμετώπιση ασθενών με μονήρεις ηπατικές μεταστάσεις, αν συνδυάζεται με πλήρη εξάλειψη του πρωτοπαθούς όγκου ανεξαρτήτως προέλευσης και απουσία μεταστάσεων σε άλλα όργανα. Η χειρουργική θεραπεία συνδυάζεται συνήθως με κάποια μορφή συστηματικής χημειοθεραπείας.